در ستایش بازیهای سنتی
تاریخ انتشار: ۴ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۳۶۶۵۸۱
اما دنیای شیرین کودکانه دیگر با خالهبازی و لیلی و قایمباشک و بازیهای دیگر آمیخته نشدهاست، بلکه این روزها و لحظات ناب کودکان بیشتر در فضای مجازی و بازیهای رایانهای خلاصه میشود.
دیگر آن روزگاری که کودکان در زمانهای قدیم، در کوچه و محلات دور یکدیگر جمع میشدند و با صدای بلند هوهو چیچی بازی میکردند، گذشتهاست.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
با اینکه در بازی های سنتی نشاط و تحرک زیادی وجود دارد و همین تحرک جسمی در کنار خلاقیتهای ایجاد شده، به همدلی و صمیمیت در بین کودکان منجر میشود، اما از طرفی بازیهای رایانهای در همین سالها به سرعت توانست در بین کودکان رایج شود و جای خود را در بین لحظات فراغت بچهها پیدا کند. البته این تمام ماجرا نیست؛ تغییر سبک زندگی و آپارتماننشینی و مشغله زیاد خانوادهها و تمایل نداشتن به بازی با کودکان و در نهایت به روز بودن بازیهای رایانهای، موجب شده بچهها کمتر سراغ بازیهای سنتی و بومی بروند یا اصلا آنها را نشناسند. این عوامل موجب شده دوران کودکی که عمدتا باید با تخلیه انرژی و به اصطلاح بچگیکردن پر شود، به دورانی خاکستری و آرام تبدیل گردد.
تناسب بازیهای محلی با رشد کودک
بازیهایی که در فرهنگ هر جامعه وجود دارد، متناسب با آن جامعه و آداب و رسوم طراحی، ساخته و پرداخته میشود. در واقع آمادگیهای لازم را برای پذیرش نقشهای گوناگون در کودکان ایجاد میکند. این آمادگیها گامی موثر در موفقیتها به شمار میرود. دکتر حمید سپهر، روانشناس با اشاره به اهمیت و نقش بازیهای محلی برای کودکان به جامجم میگوید: «بازی کار بچههاست و آنان در بازی رشد میکنند. رشد اگر تسهیل نشود، یکی از عوامل مخرب برای سلامت روان است. کودک در بازی فقط رشد حرکتی و جسمانیاش رقم نمیخورد، بلکه همه جنبهها از جمله رشد شناختی را هم در برمیگیرد. اگر تعادلی بین جنبههای مختلف رشد ایجاد نشود، شاهد انواع بیتعادلیها در سلامت روان کودکان هستیم.» این گونه از بازیها همچنین در رشد و تکوین شخصیت کودکان نقشی بسزا دارد و طبق اظهارات دکتر سپهر، بازیهای سنتی معمولا پرجنبوجوش همراه هستند و کمبودهای رشدی کودکان را برطرف میکنند.
تاثیرات بازیهای بومی بر کودکان
جامعهپذیری، مسئولیتپذیری، تمرین همافزایی و کار گروهی، احترام به حقوق دیگران، مدیریت رفتار و نیل به برتری در قالب این بازیها گنجانده میشود. تعامل کودکان در بازی به تعامل اجتماعی و جامعهپذیری آنها منجر میشود. امروزه یکی از چالشهای ما در حوزه فرهنگ، جامعهپذیری افراد است. کودکان در فرآیند جامعهپذیری، نحوه صحبتکردن، درخواست، ارتباطگیری، فرار از تهدید و کمک کردن را میآموزند. از طرفی کودک بسیاری از نقشهای اجتماعی را میتواند از طریق بازیهای محلی یاد بگیرد و به ایفای آنها بپردازد. همچنین پرورش و تقویت حس نوعدوستی و تعاون کودکان در حین برخی بازیهای سنتی و محلی انجام میگیرد. همانطور که سپهر هم معتقد است و میگوید: «این بازیها معمولا جنبه اجتماعی دارد و همانند بازیهای رایانهای نیست. بازیهای محلی جمعی بوده و تعامل را تقویت میکند و این موضوعی است که کودکان ما به آن نیاز دارند. ما نمیتوانیم رشد اجتماعی را آموزش دهیم بلکه این گونه از رشد در حین بازی در کودک پرورش پیدا میکند.» به صورت کلی برای رواج بازیهای بومی و سنتی کشور، نباید نقش مهم و تاثیرگذار مدارس در آموزش و انجام این بازیها را نادیده گرفت. با توجه به جامعه مخاطب و نقش تاثیرگذار آموزش و پرورش میبایست برای آموزش بازیهای محلی در زنگهای ورزش مدارس و حتی در کتب درسی به طور خاص برنامهریزی شود؛ چرا که کودکان و نوجوانان بیشتر وقت خود را با همسالانشان در مدارس سپری میکنند.
ویژگی بازیهای بومی و محلی
بازی های بومی ایرانی فعالیتهایی را تدارک میبینند که مستلزم به کارگیری مهارتهای شناختی و کارکردهای اجرایی متنوعی هستند. با رواج و تقویت این نوع از بازیها میتوان ریشه بسیاری از نابهنجاریهای اجتماعی را از بین برد و از میزان جرم و جنایت جامعه کاست؛ چرا که بسیاری از بازیهای محلی، از هیجانات منفی روحی میکاهد. اما این روانشناس بر این باور است که به این بازیها کم پرداخته میشود. او تصریح میکند: «ویژگی این بازیها این است که با سنتها، زبان و تاریخچه هر قومیتی ارتباط مستقیم دارد. بازیهای بومی معمولا هوازی و همراه با تحرک زیاد بوده و معمولا در طبیعت انجام میشود. همه اینها عوامل مثبتی است که ما برای کودکان مان آن را کم داریم. ما کشوری غنی از بازیهای بومی و سنتی هستیم که اقلیتهای قومی و زبانی زیادی داریم و اینها میتواند تغذیه مناسبی برای گسترش این فرهنگ باشد. همچنین بازیهای محلی ظرفیت فکری کودکان را پرورش میدهد. البته باید امکاناتی برای ارتقای آن فراهم کنیم.» البته برای گسترش و آموزش بسیاری از مفاهیم و موضوعات این نوع از بازیها، بهترین و مطمئنترین ابزار، آموزش است. به هرحال بازیهای محلی نسبت به بازیهای رایانهای و بیتحرک امروزی، از شور و نشاط بسیاری برخوردار است وهمین شادی و نشاط، باعث سلامت روحی کودکان میشود. شواهد نشان میدهد درمناطقی که هنوزبازیهای محلی رواج دارد، خواب کودکان، منظم است.
منبع: جام جم آنلاین
کلیدواژه: بازی های سنتی بازی های بومی ایرانی هوازی بازی های رایانه ای بازی های سنتی بازی های بومی بازی های محلی جامعه پذیری بازی ها بازی ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۳۶۶۵۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
گفتگو با مجری و بازیگر برنامه های نمایشی برای کودکان
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، فاطمه امینی یکی از مجریان این برنامه تلویزیونی بود.
خانم فاطمه امینی مجری و بازیگر تلویزیون با حضور در استدیوی شبکه خبر گفت: اتفاقی که در مورد بازیگری وجود دارد این است که بتوانیم کاراکترهای (شخصیت های) مختلف را بازی کنیم، این مهم است که اعتماد به نفس بالایی داشته باشی ولی به تنهایی کفایت نمیکند، من مدتی در نقش گلی دختری ۸ ساله بازی کردم و با اقبال خیلی خوب بچهها هم مواجه شدم ولی خواستم یک شخصیت کاملا متفاوت (خانم ۸۳ ساله ننه نقلی) ولی فانتزی (حتی در گریم هم فانتزی عمل میکنیم) تجربه کنم که شکر خدا توانستم این شخصیت را هم به خوبی بازی کنم.
وی در خصوص مهمترین ویژگی اجرا برای کودکان گفت: در این اجراها خیلی حال خوب و صداقت وجود دارد، چون در دنیای واقعی در سن ۳۷ سال همه اتفاقات جدی و واقعی است ولی وقتی با کودکان جلو میرویم دنیا فانتزی و جذابتر و شادتر است، عمیق شدن در دنیای فانتزی کودکان حس خیلی خوبی میدهد.
امینی در خصوص نزدیک شدن به دنیای کودکان هم افزود: من همه جا بچهها را میبینم، اما خیلی وقتها بازیگری، فقط بازیگری میکند ولی ممکن است که علاقهای به ژانر کودک و دنیای بچهها نداشته باشد ولی من دنیای بچهها را خیلی دوست دارم و در خصوص کودکان خیلی مطالعه میکنم اغلب کتابهای روانشناسی کودکان را مطالعه کرده ام مخصوصا پادکستهای صوتی در خصوص بچهها را گوش میکنم و باید بگویم من بیشتر ازبازیگری روانشناسی کودکان کار میکنم.
وی ادامه داد: بیس صدای من که کودک است خیلی در ابتدای راه به من کمک کرد، اما ما در بازیگری بیان کار میکنیم وقتی من خانمهای با سنهای مختلف کار میکنم پس بایدبتوانم با صدای خودم کار کنم و با صدای خودم بازی کنم.
وی در خصوص سختی کار کردن با عروسک گفت: در هر کاری تکنیک لازم است وقتی تکنیک را بدانید دیگر سختی وجود ندارد و همه آن لذت است، چون من عروسک نمیبینم و یک شخصیت واقعی میبینم.
امینی ادامه داد: از بین عروسکهایی که کارکردم عروسک «مل مل» برای من نوستالژی و خاطره است، چون حدود ۱۲ سال با هم کار کردیم، اما عروسکی که خیلی با آن ارتباط خوب گرفتم عروسک «بزباش» بود وبعد عروسکی که امسال کنارش بودیم در عروسک خونه و قرار است در کنارش باشیم عروسک «گودرز» در عروسک خونه است.
وی درخصوص عروسک خونه گفت: «عروسک خونه» یک محصول مشترک بین سیمرغ و شبکه کودک است که قرار است ادامه داشته باشد و قرار نیست که فقط سالی یک بار باشد.
این مجری و بازیگر تلویزیون درپایان گفت: از بین شخصیتهایی که بازی کرده ام بیشتر به شخصیت گلی نزدیک بودم، و این شخصیت گاهی خودم هستم و گاهی دختر وجودم است و یک نقشی داشتم که شخصیت خارجی را بازی میکردم به اسم سیلوی که خانمی ۴۳ ساله بود که آن را هم دوست داشتم و من در کودکی از خانم خامنه که آن زمان که کودک بودم مجری بودند خیلی ایشان را دوست داشتم و دارم و از ایشان تاثیر میگرفتم.